Üç farklı materyal ile yapılan direkt pulpa kuafajının klinik ve radyolojik olarak değerlendirilmesi

Abstract

Bu prospektif randomize klinik çalışmanın amacı, iki farklı trikalsiyum içerikli kuafaj materyali ve kalsiyum hidroksit kullanılarak yapılan direkt pulpa kuafajının sonuçlarını değerlendirmektir. Yaşları 18 ile 47 arasında değişen sistemik olarak sağlıklı hastaların derin çürüğe sahip 120 büyük azı dişi üç farklı kuafaj materyali ile tedavi edilmiştir. Dişler, bu üç materyalden biri ile randomize olarak tedavi edilmek üzere (n=40) gruplara ayrılmıştır. Bunlar; Grup 1: Dycal; Grup 2: Biodentin ve Grup 3: ProRoot MTA’dır. Tedavi sırasında kanama miktarı, kavite dizaynı, ekspoze alanın büyüklüğü ve yeri kayıt altına alınmıştır. Tedaviden 1, 3, 6 ve 12 ay sonra hastaların klinik ve radyografik kontrolleri yapılmıştır. Vitalite testine yanıt vermeyen dişler ya da pulpektomi endikasyonu olan semptomatik dişler başarısız olarak kabul edilmiştir. 12 aylık takip süresinin sonunda 64 hastada 94 dişin radyografik ve klinik kontrolleri tamamlanmıştır. Veriler, Chi-square ve Fisher’s Exact test yardımıyla istatistiksel olarak analiz edilmiştir. 12 ay sonunda direk pulpa kuafajı uygulanan dişlerde genel başarı oranı %80,9’dur. ProRoot MTA grubunun başarı oranı %82,9, Biodentin grubunun başarı oranı %82,4 iken Dycal grubunun başarı oranı %76’dır. Gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır (p>0.05). Yaş, cinsiyet, dişin konumu, kanama miktarı, ekpoze bölgenin büyüklüğü ve lokasyonun kuafaj başarısı üzerinde etkisi olmadığı tespit edilmiştir. MTA ve Biodentin, direkt pulpa kuafajında kalsiyum hidroksite alternatif olarak kabul edilebilir.

This prospective randomized clinical study assessed the outcomes of one visit direct pulp capping treatment with two calcium silicate-based materials and calcium hydroxide. One hundred twenty permanent molars with deep carious lesions in healthy adults aged 18-47 years were treated employing direct pulp capping with three different materials. Teeth were randomly treated (n=40) with one of pulp-capping material: Group 1: Dycal; Group 2: Calcium silicate (Biodentine) and Group 3: Calcium silicate (ProRoot MTA). During treatment, degree of bleeding, exposure size and location, cavity design were recorded. Clinical and radiographic evaluations were performed at 1, 3, 6 and 12 months after the treatments. Teeth with no response to pulp vitality test and those exhibiting clinical or radiographic signs and sypmptoms considered to be failures. Clinical and radiographic followup evaluations ranging from 1 to 12 months could be performed in 64 patients with 94 teeth. Intragroup comparisons of the observed values were analyzed using Chisquare and Fisher’s Exact test (alpha=0.05). After 12 months, overall success rate of direct pulp capping was 80,9%. The success rates of ProRoot MTA, Biodentine and calcium hydroxide groups were 82,9%, 82,4% and 76%, respectively. Findings were statistically not significant (p>0.05) between Biodentine, MTA and calcium hydroxide groups. Age of the patients, gender, teeth location, degree of bleeding, the diameter of pulpal exposure and location had no efffect on the success rate. MTA and Biodentine are alternative materials to calcium hydroxide for direct pulp capping.