Çalışmanın amacı, konvansiyonel şırınga irrigasyonu ve 3 farklı aktivasyon
sisteminin kök kanalı içerisinde alet kırığı oluştuğu durumda, kırık aletin apikal
bölgesinde smear tabakasını uzaklaştırma etkinlikleri değerlendirilerek irrigasyon
solüsyonlarının apikal bölgeye iletme yeteneklerini belirlemektir.
Çalışmada mezyodistal ve bukkolingual radyografla tek kanal olduğu belirlenen
160 adet alt keser diş kullanıldı. Tüm dişler standardizasyon amacıyla çalışma boyu 12
mm olacak şekilde dekorone edildi. Örneklerin biyomekanik preparasyonu Protaper
Universal Sistem ile F1 eğeye kadar %5’lik NaOCl irrigasyon solüsyonları eşliğinde
yapıldı. Örnekler rastgele 8 eşit gruba ayrıldı (n=20). 8 gruptan rastgele seçilen 4 grupta
örneklerde apikal 2 mm kök kanal boşluğu kalacak şekilde elmas disk ile kesiti
inceltilen Protaper Universal F3 eğe kanal içerisinde kırıldı. Smear tabakasını
uzaklaştırmak için Grup 1 ve 5 konvansiyonel şırınga irrigasyonuyla, Grup 2 ve 6
EndoAktivator sistemiyle, Grup 3 ve 7 Vibringe sistemiyle, Grup 4 ve 8 Pasif
Ultrasonik İrrigasyon (PUI) sistemle aktivasyon yapılarak final irrigasyon protokolü
uygulandı. Örnekler longitudinal olarak bukkolingual yönde 2 parçaya ayrıldı.
Örneklerin apikal 1 mm, 2 mm ve 3 mm seviyeleri taramalı elektron mikroskobu ile
x1000 büyütmede elde edilen mikrograflarla smear tabakasının varlığı skorlama
yapılarak değerlendirildi. Skorların istatistiksel analizleri Kruskal-Wallis ve MannWhitney U testleri ile yapıldı.
Kırık alet olmayan gruplarda 1 ve 2 mm seviyelerinde PUI, 3 mm seviyesinde
PUI ve EndoActivator en fazla smear tabakası uzaklaştıran sistemlerdir. Kırık alet
varlığında ise 3 mm seviyesinde EndoActivator ve konvansiyonel şırınga irrigasyonu
diğer sistemlere nazaran istatistiksel açıdan daha fazla smear tabakası uzaklaştırdı. Kırık
alet varlığında final irrigasyon protokolünde özellikle PUI ve Vibringe aktivasyon
yöntemleri etkinliklerini kaybetmektedir
The aim of this study was to evaluate the effectiveness of conventional syringe
irrigation and 3 different irrigant activation techniques on smear layer removal in the
absence and presence of intracanal separated file fragment.
One hundred sixty mandibular anterior teeth were used, which were determined
to be single canal by taking buccally and proximally radiograph. Each sample was
instrumented up to ProTaper Universal F1. The samples were randomly divided into 8
equal groups (n = 20). In 4 groups randomly selected from the 8 groups, Protaper
Universal F3 file was thinned at 3-3.25 mm from the file tip with a diamond disc and
then separated in canals by adjusting stopper to 10 mm. Therefore, 2 mm root canal
space was obtained in the apical region after intracanal file separation procedure. To
remove the smear layer, final irrigation protocol were performed with conventional
syringe (CSI) in Group 1 and 5, EndoActivator in Group 3 and 6, Vibringe in Group 3
and 7, passive ultrasonic irrigation (PUI) in Group 4 and 8. The roots were divided into
two parts longitudinally. The analysis of the apical 1, 2 and 3 mm was performed via
scanning electron microscopy by 2 examiners. The data were analyzed with the
Kruskal-Wallis test and the Mann-Whitney U test (P<.05).
The most smear layer removal were reported at 1 and 2 mm with PUI and at 3
mm with PUI and EndoActivator in no fractured file groups. In the presence of
intracanal fractured file, Group 5 (conventional syringe-fractured file) and 6
(EndoActivator-fractured file) statistically removed more smear layer than other
systems at 3 mm. PUI and Vibringe lost their effeciency in final irrigation protocol
