Kök kanal preparasyonu sırasında oluşan döner alet fraktürü sonrasında dört farklı irrigasyon sisteminin smear tabakası uzaklaştırma etkinliğinin karşılaştırılması

Abstract

Çalışmanın amacı, konvansiyonel şırınga irrigasyonu ve 3 farklı aktivasyon sisteminin kök kanalı içerisinde alet kırığı oluştuğu durumda, kırık aletin apikal bölgesinde smear tabakasını uzaklaştırma etkinlikleri değerlendirilerek irrigasyon solüsyonlarının apikal bölgeye iletme yeteneklerini belirlemektir. Çalışmada mezyodistal ve bukkolingual radyografla tek kanal olduğu belirlenen 160 adet alt keser diş kullanıldı. Tüm dişler standardizasyon amacıyla çalışma boyu 12 mm olacak şekilde dekorone edildi. Örneklerin biyomekanik preparasyonu Protaper Universal Sistem ile F1 eğeye kadar %5’lik NaOCl irrigasyon solüsyonları eşliğinde yapıldı. Örnekler rastgele 8 eşit gruba ayrıldı (n=20). 8 gruptan rastgele seçilen 4 grupta örneklerde apikal 2 mm kök kanal boşluğu kalacak şekilde elmas disk ile kesiti inceltilen Protaper Universal F3 eğe kanal içerisinde kırıldı. Smear tabakasını uzaklaştırmak için Grup 1 ve 5 konvansiyonel şırınga irrigasyonuyla, Grup 2 ve 6 EndoAktivator sistemiyle, Grup 3 ve 7 Vibringe sistemiyle, Grup 4 ve 8 Pasif Ultrasonik İrrigasyon (PUI) sistemle aktivasyon yapılarak final irrigasyon protokolü uygulandı. Örnekler longitudinal olarak bukkolingual yönde 2 parçaya ayrıldı. Örneklerin apikal 1 mm, 2 mm ve 3 mm seviyeleri taramalı elektron mikroskobu ile x1000 büyütmede elde edilen mikrograflarla smear tabakasının varlığı skorlama yapılarak değerlendirildi. Skorların istatistiksel analizleri Kruskal-Wallis ve MannWhitney U testleri ile yapıldı. Kırık alet olmayan gruplarda 1 ve 2 mm seviyelerinde PUI, 3 mm seviyesinde PUI ve EndoActivator en fazla smear tabakası uzaklaştıran sistemlerdir. Kırık alet varlığında ise 3 mm seviyesinde EndoActivator ve konvansiyonel şırınga irrigasyonu diğer sistemlere nazaran istatistiksel açıdan daha fazla smear tabakası uzaklaştırdı. Kırık alet varlığında final irrigasyon protokolünde özellikle PUI ve Vibringe aktivasyon yöntemleri etkinliklerini kaybetmektedir

The aim of this study was to evaluate the effectiveness of conventional syringe irrigation and 3 different irrigant activation techniques on smear layer removal in the absence and presence of intracanal separated file fragment. One hundred sixty mandibular anterior teeth were used, which were determined to be single canal by taking buccally and proximally radiograph. Each sample was instrumented up to ProTaper Universal F1. The samples were randomly divided into 8 equal groups (n = 20). In 4 groups randomly selected from the 8 groups, Protaper Universal F3 file was thinned at 3-3.25 mm from the file tip with a diamond disc and then separated in canals by adjusting stopper to 10 mm. Therefore, 2 mm root canal space was obtained in the apical region after intracanal file separation procedure. To remove the smear layer, final irrigation protocol were performed with conventional syringe (CSI) in Group 1 and 5, EndoActivator in Group 3 and 6, Vibringe in Group 3 and 7, passive ultrasonic irrigation (PUI) in Group 4 and 8. The roots were divided into two parts longitudinally. The analysis of the apical 1, 2 and 3 mm was performed via scanning electron microscopy by 2 examiners. The data were analyzed with the Kruskal-Wallis test and the Mann-Whitney U test (P<.05). The most smear layer removal were reported at 1 and 2 mm with PUI and at 3 mm with PUI and EndoActivator in no fractured file groups. In the presence of intracanal fractured file, Group 5 (conventional syringe-fractured file) and 6 (EndoActivator-fractured file) statistically removed more smear layer than other systems at 3 mm. PUI and Vibringe lost their effeciency in final irrigation protocol