İmplant tedavisinde başarının sürdürülebilmesi için öncelikle implantlar için en
uygun biyomekanik koşullar sağlanmalıdır. Oral implantoloji çalışmalarında sıklıkla
kullanılan ve in vivo şartlarda güç olan streslerin ölçülmesinde sonlu elemanlar stres
analizi testi güvenilirliği kabul edilmiş bir yöntemdir. Sonlu elemanlar stres analizi işlemi
ile kemik, implant ve implant üstü yapılar klinik koşullara yakın olarak modellenebilir.
Bu tez çalışmasının amacı, üst ön bölge tek diş eksikliğinde uygulanan implant
tedavisinde hemen ve geç yükleme protokollerinde ve marjinal kemik kaybı olan
implantlarda; farklı abutment ve üst yapı materyallerinin kemikte, implantta, abutmentta
ve kronda oluşabilecek stres değerlerinin sonlu elemanlar stres analizi ile
değerlendirilmesidir.
Çalışmada üst çene sağ santral diş bölgesine tek implant üzerine, toplamda 6 farklı
senaryoda oblik ve yatay kuvvet uygulandı ve her modellemede implantta, abutmentta,
kemik dokuda ve kronda oluşan stress dağılımları sonlu elemanlar stres analizi ile
gerçekleştirildi. Senaryo 1, 2 ve 3’te kemik-implant kontakt miktarları değiştirilerek;
senaryo 4’te ise sürtünme katsayısı 0,3 olarak belirlenerek osseointegre olmamış
implantın modellemesi yapıldı. Ayrıca senaryo 1,2 ve 3’te titanyum abutment ve geçici
üst yapı için polimetilmetakrilat (PMMA) kron; senaryo 4’te ise titanyum abutment ve
polietereterketon (PEEK) abutment ve PMMA üst yapı modellenerek analiz
gerçekleştirildi. Senaryo 5’te implant osseointegre, senaryo 6’da ise marjinal kemik kaybı
2 mm olacak şekilde modelleme yapılarak; titanyum ve zirkonya abutmentlar ile zirkonya
altyapılı feldspatik porselenden üst yapı ile analiz gerçekleştirildi. Çalışma sonuçlarına
göre implant, abutment, alt yapı ve destek kemikte maksimum dayanım değerlerinin
altında gerilim değerleri ölçüldü. Üst ön bölge diş eksikliğinin implant tedavisinde;
titanyum, PEEK, zirkonya abutmentların kullanılabileceği, hemen yükleme sırasında
kortikal kemikte daha yüksek stres olduğu görüldü.
In order to maintain success in the treatment of implants, the most suitable
biomechanical conditions should be provided for the implants. Finite element stress
analysis test reliability is an accepted method for measuring stresses that are frequently
used in oral implantology studies and are difficult to measure in vivo conditions. Finite
element stress analysis method bone, implant and implant structures can be modeled close
to clinical conditions.
The aim of this study is to evaluate the stress values of different abutment and
superstructure materials in bone, implant, abutment and crown by using finite element
analysis in implants with immediate and late loading protocols and marginal bone loss.
In the study, oblique and horizontal force was applied in 6 different scenarios on a
single implant to the right central tooth region of the upper jaw and stress distributions
occurring in the implant, abutment, bone tissue and crown were performed with threedimensional finite element stress analysis in each modeling. Scenario 1, 2 and 3 varying
amounts of bone-implant contact; scenario 4, the non-osseointegrated implant was
modeled by determining the friction coefficient as 0.3. In addition, scenarios 1, 2 and 3,
titanium abutment and polymethylmethacrylate (PMMA) crowns; scenario 4, titanium
abutment and polyetheretherketone (PEEK) abutment and PMMA crowns are modeled;
analysis were performed. In scenario 5 implant was osseointegrated and in scenario 6, the
marginal bone loss as 2 mm in the neck area of the implant was modeled; titanium and
zirconia abutments and feldspatic porcelain with zirconia substructure analysis were
performed.
According to the results of the study; implant, abutment substructure and support
bone were measured below the maximum strength values. In the treatment of implant
deficiency of upper anterior region; it was observed that titanium, PEEK, zirconia
abutments could be used, and higher stress in the cortical bone during immediate loading.
