Bu çalışma kök kanalında farklı lokalizasyonlarda kırılan döner alet ve el
eğelerinin, ultrasonik teknik ve ultrasonik-BTR Pen kombine tekniğiyle
uzaklaştırılabilme başarısını, süresini ve kök kırılma dayanımı üzerine etkisinin
değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Çalışmamızda 130 adet çekilmiş üst azı insan dişi
kullanıldı. Dişler 10 gruba (8 deney grubu, pozitif ve negatif kontrol grupları) ayrıldı.
Deney grupları kırık aletin lokalizasyonu, kırık aletin tipi ve çıkartma yöntemine göre
oluşturuldu. Deney grubundaki dişlerin apikal veya orta üçlü bölgesinde, #25 K-tipi veya
25/.06 Ni-Ti kanal aleti 3 mm’lik uzunlukta kırıldı. Kırık aletler ultrasonik veya
ultrasonik-BTR Pen kombine tekniği kullanılarak çıkarıldı. Deney grubundaki dişlerin
kırık alet çıkarılabilme başarısı ve süresi kaydedildi. Daha sonra deney ve kontrol
gruplarındaki tüm dişler universal test cihazında 1mm/dk hızda yüke maruz bırakıldı.
Örneklerin kök kırılma direnci Newton cinsinden kaydedildi. Kırık alet çıkartma başarı
oranı, süresi ve dişlerin kök kırılma direnci istatistiksel olarak analiz edildi. Ultrasonik ve
ultrasonik-BTR Pen ile kırık alet çıkarılabilme başarısı sırasıyla %83,3 ve %86,7
bulunmuş olup, iki teknik arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0,05).
Apikal bölgede (30,13±5,8 dk) bulunan kırık aletin çıkarılabilme süresi orta bölgeye
(18,82±6,3 dk) göre anlamlı derecede fazladır (p<0,05). Apikal (104,4±35,5 N) ve orta
bölgeden (115,2±65,9 N) kırık alet çıkartılan dişlerin kök kırılma dirençleri arasında
anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). K-tipi (114,6±64,1 N) ve Ni-Ti (105,6±40,8 N) kanal
aletlerinin çıkartıldığı diş gruplarının kök kırılma dirençleri arasında anlamlı fark
bulunmadı (p>0,05). Ultrasonik ve ultrasonik-BTR Pen grupları arasında kırık alet
çıkarılabilme başarısı, süresi ve kök kırılma direnci açısından anlamlı derecede fark
yoktur. Kırık aletin lokalizasyonu ve tipi kök kanalından çıkarılabilme süresini
etkilemektedir.
The aim of this study was to compare ultrasonic technique and ultrasonic-BTR Pen
in removal of rotary instruments and hand files in different localizations from root canals
in terms of success rate, time and fracture resistance. In this study, 130 extracted maxillary
human teeth were used. Teeth were divided into 10 groups (8 experimental groups,
positive and negative control groups) according to the localization, type of the fractured
fragment and the retrieval techniques. 3 mm apical segments of #25 K-files or #25/.06
taper rotary instruments were seperated in the apical or middle region of the teeth. Broken
instruments were removed using the ultrasonic or ultrasonic-BTR Pen combined
techniques. The success rate of instrument removal and consumed time were recorded.
All teeth were subjected to a load at a rate of 1 mm / min in a universal testing machine.
The fracture strength of samples was recorded in Newtons. The results were analyzed
statistically. The success of removing broken instruments with ultrasonic and ultrasonicBTR Pen was 83.3% and 86.7% respectively. There was no statistically significant
difference between the two techniques (p> 0.05). The apical region (30.13 ± 5.8 min) was
significantly higher than the middle region (18.82 ± 6.3 min) in terms of the time to
remove the broken instrument (p <0.05). The mean force recorded in the apical-third
group (104.4 ± 35.5 N) and the middle-third group (115.2 ± 65.9 N) did not significantly
differ (p> 0.05). Removal of either K-files (114.6 ± 64.1 N) or Ni-Ti (105.6 ± 40.8 N)
instruments did not significantly affect the fracture strength of teeth (p> 0.05). There was
no significant difference between the ultrasonic and ultrasonic-BTR Pen groups in terms
of the success, time and fracture strength. The localization and type of the broken
instruments significantly correlated with the time consumed
