Kök kanalında kırılan el eğeleri ve döner aletlerin çıkartılmasında kullanılan iki farklı tekniğin etkinliğinin değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışma kök kanalında farklı lokalizasyonlarda kırılan döner alet ve el eğelerinin, ultrasonik teknik ve ultrasonik-BTR Pen kombine tekniğiyle uzaklaştırılabilme başarısını, süresini ve kök kırılma dayanımı üzerine etkisinin değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Çalışmamızda 130 adet çekilmiş üst azı insan dişi kullanıldı. Dişler 10 gruba (8 deney grubu, pozitif ve negatif kontrol grupları) ayrıldı. Deney grupları kırık aletin lokalizasyonu, kırık aletin tipi ve çıkartma yöntemine göre oluşturuldu. Deney grubundaki dişlerin apikal veya orta üçlü bölgesinde, #25 K-tipi veya 25/.06 Ni-Ti kanal aleti 3 mm’lik uzunlukta kırıldı. Kırık aletler ultrasonik veya ultrasonik-BTR Pen kombine tekniği kullanılarak çıkarıldı. Deney grubundaki dişlerin kırık alet çıkarılabilme başarısı ve süresi kaydedildi. Daha sonra deney ve kontrol gruplarındaki tüm dişler universal test cihazında 1mm/dk hızda yüke maruz bırakıldı. Örneklerin kök kırılma direnci Newton cinsinden kaydedildi. Kırık alet çıkartma başarı oranı, süresi ve dişlerin kök kırılma direnci istatistiksel olarak analiz edildi. Ultrasonik ve ultrasonik-BTR Pen ile kırık alet çıkarılabilme başarısı sırasıyla %83,3 ve %86,7 bulunmuş olup, iki teknik arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Apikal bölgede (30,13±5,8 dk) bulunan kırık aletin çıkarılabilme süresi orta bölgeye (18,82±6,3 dk) göre anlamlı derecede fazladır (p<0,05). Apikal (104,4±35,5 N) ve orta bölgeden (115,2±65,9 N) kırık alet çıkartılan dişlerin kök kırılma dirençleri arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). K-tipi (114,6±64,1 N) ve Ni-Ti (105,6±40,8 N) kanal aletlerinin çıkartıldığı diş gruplarının kök kırılma dirençleri arasında anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Ultrasonik ve ultrasonik-BTR Pen grupları arasında kırık alet çıkarılabilme başarısı, süresi ve kök kırılma direnci açısından anlamlı derecede fark yoktur. Kırık aletin lokalizasyonu ve tipi kök kanalından çıkarılabilme süresini etkilemektedir.

The aim of this study was to compare ultrasonic technique and ultrasonic-BTR Pen in removal of rotary instruments and hand files in different localizations from root canals in terms of success rate, time and fracture resistance. In this study, 130 extracted maxillary human teeth were used. Teeth were divided into 10 groups (8 experimental groups, positive and negative control groups) according to the localization, type of the fractured fragment and the retrieval techniques. 3 mm apical segments of #25 K-files or #25/.06 taper rotary instruments were seperated in the apical or middle region of the teeth. Broken instruments were removed using the ultrasonic or ultrasonic-BTR Pen combined techniques. The success rate of instrument removal and consumed time were recorded. All teeth were subjected to a load at a rate of 1 mm / min in a universal testing machine. The fracture strength of samples was recorded in Newtons. The results were analyzed statistically. The success of removing broken instruments with ultrasonic and ultrasonicBTR Pen was 83.3% and 86.7% respectively. There was no statistically significant difference between the two techniques (p> 0.05). The apical region (30.13 ± 5.8 min) was significantly higher than the middle region (18.82 ± 6.3 min) in terms of the time to remove the broken instrument (p <0.05). The mean force recorded in the apical-third group (104.4 ± 35.5 N) and the middle-third group (115.2 ± 65.9 N) did not significantly differ (p> 0.05). Removal of either K-files (114.6 ± 64.1 N) or Ni-Ti (105.6 ± 40.8 N) instruments did not significantly affect the fracture strength of teeth (p> 0.05). There was no significant difference between the ultrasonic and ultrasonic-BTR Pen groups in terms of the success, time and fracture strength. The localization and type of the broken instruments significantly correlated with the time consumed