Akromegali hastalarında vertebral fraktür sıklığı ve ilişkili risk etmenleri

Abstract

Giriş: Akromegalide vertebra kırıkları artmıştır ve bunlar kemik yoğunluğundan daha çok mikromimarisiyle ilgilidir. Amaç: Akromegali hastalarında vertebra fraktürü sıklığının ve buna neden olabilecek metabolik değişkenlerin, bunu öngörmede kullanılabilecek TBS yönteminin araştırılması Yöntemler: Bu kesitsel çalışmada akromegali hastaları lateral torakolomber grafilerle değerlendirildi. Vertebra fraktürü varlığına göre ikiye ayrılarak; 2 grup arasında yaş, cinsiyet, BKİ, remisyon oranı, hastalık süresi, osteoporoz yan etkili ilaç kullanımı, sigara ve alkol kullanımı, IGF-1 düzeyleri, kemik döngü belirteçleri, D vitamini düzeyleri, KMY ve TBS skorları açısından karşılaştırıldı. Sonuçlar: Fraktür sıklığı %50 olarak bulundu. Fraktürü olan [ortalama yaş: 50 (±11,9), ortanca BMI: 28,1 (26-29,2)] ve olmayan [ortalama yaş: 41,6 (±6,1), medyan BMI: 32,8 (29,7-36,4)] 18'er hasta değerlendirildi. Gruplar arasında yaş, hastalık süresi, beden kitle indeksi, CTx ve TBS açısından fark bulunurken; (sırasıyla p:0.01, 0.03, 0.01, 0.01 ve 0.02) cinsiyet, remisyon oranı, D vitamini, IGF-1 ve P1NP düzeyleri, kemik mineral yoğunlukları arasında fark bulunamadı. Fraktürler hasta yaşı, hastalık süresi ve bir kollajen yıkım ürünü olan CTx ile doğru orantılıyken; BKİ ve TBS ile ters orantılıydı. Akromegali hastalarında vertebral kırık sıklığı artmıştır ve takiplerinde DXA ile KMY ölçümü yeterli olmamaktadır. Lateral vertebra grafileri ve TBS ölçümleri anlamlı sonuçlar vermektedir. Ayrıca akromegalide remisyonun uzun süre korunması kırık riskini azaltacaktır.

Introduction: Vertebral fractures are common in acromegalic patients and this is more related to bone microarchitecture than mineral density. Aim: Research the prevalance of vertebral fractures in acromegaly and the possible causes and the benefit of using TBS to predict this problem. Methods: This cross-sectional study evaluated acromegaly patients with their lateral thoracolomber X-ray. The subjects were divided into two groups (fracture and control) whether they have a fracture or not. Age, sexuality, BMI, duration of acromegaly, osteoporosis side effected drug use, smoking, alcohol use, IGF-1 levels, bone turnover markers (CTx and P1NP), vitamin D levels, BMD and TBS scores were compared between two groups. Results: Half of the subjects had fracture(s). 18 fractured [mean age: 50 (±11,9), median BMI: 28,1 (26-29,2)] and 18 control [mean age: 41,6 (±6,1), median BMI: 32,8 (29,7-36,4)] patients were evaluated. Age, duration of the disease, CTx levels were higher and body mass index and TBS were lower in the fracture group (p:0.01, 0.03, 0.01, 0.01 and 0.02 respectively) while sexuality, remission rate, vitamin D, IGF-1, P1NP levels and BMD were similar between two groups. Conclusions: Vertebral fractures are frequent in acromegaly patients and future fracture predictons based on BMD alone is not enough. A DXA based technique, TBS gives promising results. Furthermore, long term remission of acromegaly decreases fracture risk.