Aile hekimliği asistanlarının polifarmasi hakkındaki bilgi düzeyleri, tutum ve davranışları

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmada Türkiye'deki tam zamanlı aile hekimliği asistanlarının polifarmasi hakkındaki farkındalıklarının arttırılması ve tutumlarının belirlenmesi, polifarmasiyi azaltmaya yönelik kullanabilecekleri yöntemler ve kılavuzlar hakkında bilgilendirilmeleri amaçlanmıştır. GEREÇ VE YÖNTEM: Tasarım tipi kesitsel olan araştırmanın evreni çalışmanın yapıldığı Ocak 2021 tarihinde Türkiye'de tam zamanlı uzmanlık eğitimi almakta olan aile hekimliği asistanlarından oluşmaktadır. 308 kişi araştırmaya katılmıştır. Online anket yöntemi kullanılan araştırmanın veri toplama formunda sosyodemografik bilgiler, hekimlik ve asistanlığa dair bilgiler, polifarmasi ve deprescribing ile ilgili değerlendirilmeye yönelik tutum ve bilgi düzeyi soruları bulunmaktadır. Çalışma onamı anket metninden önce yer alan yazılı onam ile alındı. İstatistiksel değerlendirmede IBM SPSS 20,0 (IBM Corp. Armonk, NY, USA) paket programı kullanılmış olup iki yönlü hipotezlerin testinde p<0,05 istatiksel önemlilik için yeterli kabul edildi. Elde edilen veriler "Ki-kare" , "Mann-Whitney U", , "İndependent Samples" ve "Fisher's Exact" testleri ile değerlendirilmiştir. BULGULAR: Çalışmamıza %76,3'ü (n=235) kadın, %23,7'si (n=73) erkek olmak üzere toplam 308 tam zamanlı aile hekimliği asistanı katılmıştır. Hekimlerin yaş ortalaması 28,7±4 olarak bulundu. Çalıştıkları kurum sorgulandığında %68,5'i (n=211) üniversite hastanesinde, %31,5'i (n=97) eğitim ve araştırma hastanesinde aile hekimliği uzmanlığı eğitimi almaktaydı. Mesleki tecrübe ortalama 3,7±2,7 yıldır. Bilgi düzeyini ölçmek amacıyla sorulan sorularda puanlama; toplam puan, polifarmasi ve deprescribing (reçeteden çıkarma) için üç ayrı başlıkta hesaplanmıştır. Tüm hekimlerin bilgiye dayalı sorulardan aldığı ortalama puan 100 üzerinden 55,1±19,1 olarak bulundu. Mesleki tecrübesi üç yıldan fazla olanların (p=0,003) ve daha öncesinde polifarmasi hakkında eğitim almış olanların(p=0,007) polifarmasi bilgi puanı daha yüksekti. Üniversite Hastanesinde çalışan asistan hekimlerin(p=0,037) ve polifarmasi eğitimi alanların (p=0,045) ise toplam bilgi puanı daha yüksek olup bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. SONUÇ: Yapılan anket çalışması verilerine göre birinci basamakta hizmet verecek ve temel görevi koruyucu hekimlik olan aile hekimliği asistanlarının asistanlarının çoğunun daha önceden polifarmasi ile ilgili bir eğitim almadığı ve polifarmasi hakkındaki bilgi düzeylerini artırmaları gerektiği görülmüştür. Bilgilerinin eksik olduğu konular ele alınarak eğitimler düzenlenmeli ve hekimlerin farkındalıklarını artırmaya yönelik yeni çalışmalar yapılmalıdır. Çalışmamız hekim grubunda polifarmasi ile ilgili yapılmış nadir çalışmalardan olup, Aile hekimliğinde bu konuda yapılmış ilk çalışma olma özelliğine sahiptir.

OBJECTIVE: In this study, it was aimed to increase the awareness of full-time family medicine residents in Turkey about polypharmacy, to determine their attitudes, and to inform them about the methods and guidelines they can use to reduce polypharmacy. MATERIALS AND METHODS: The population of the research, whose design type is cross-sectional, consists of family medicine assistants who were receiving full-time specialization training in Turkey as of January 2021, when the study was conducted. 308 people participated in the research. In the data collection form of the research, in which the online questionnaire method was used, there are sociodemographic information, information about medicine and assistantship, attitude and knowledge level questions about polypharmacy and deprescribing. Consent to the study was obtained with the written consent before the questionnaire. Corp. Armonk, NY, USA) package program was used, and p<0.05 was considered sufficient for statistical significance in the testing of two-way hypotheses. The data obtained were "Chi-square", "Mann-Whitney U", , "Independent Samples" and Evaluated by "Fisher's Exact" tests. RESULTS: A total of 308 full-time family medicine residents, 76,3% (n=235) female and 23,7% (n=73) male, participated in our study. The mean age of the physicians was 28,7±4 years. When the institution they work for was questioned, 68,5% (n=211) were receiving family medicine residency training in a university hospital and 31,5% (n=97) in a training and research hospital. The average professional experience was 3,7±2,7 years. Scoring in the questions asked to measure the level of knowledge; The total score was calculated under three separate headings for polypharmacy and deprescribing. The mean score of all physicians for questions based on knowledge was found to be 55,1±19,1 out of 100. Polypharmacy knowledge score was higher for those who had more than three years of professional experience (p=0.003) and those who had previously received training on polypharmacy (p=0.007). The total knowledge score of the residents working in the University Hospital (p=0.037) and those who received polypharmacy training (p=0.045) was higher, and this difference was found to be statistically significant. CONCLUSION: According to the data of the survey study, it was seen that most of the assistants of family medicine residents, who will serve in primary care and whose main task is preventive medicine, have not received any training about polypharmacy before and they need to increase their level of knowledge about polypharmacy. Trainings should be organized by addressing the issues that their knowledge is lacking, and new studies should be carried out to increase the awareness of physicians. Our study is one of the rare studies on polypharmacy in the physician group, and it has the feature of being the first study on this subject in family medicine.